Het klinkt misschien vreemd maar veel ijs wordt naar mijn idee niet ‘echt’ gemaakt. Veel ijswinkels  kopen kant-en-klare ingrediënten bij een groothandel. Roomijs en sorbetijs worden geleverd in een zak als poeder, water erbij, de juiste hoeveelheid smaak die uit een emmertje komt, mixen, vriezen, klaar! De industrie kan alles namaken, ook mijn ijs. Je kan zelfs kant-en-klare biologische ingrediënten kopen.

Waarom ben ik dan anders en waarom doe ik het op mijn manier? Waarom vindt ik een product van kant-en-klare ingrediënten niet aanvaardbaar?

Ik vindt het meestal niet lekker – te zoet, geen verfijning van smaak – maar ik vind het vooral niet aanvaardbaar omdat het niet eigen is, niet van begin tot einde uit mijn handen komt en ook niet eigen omdat het ijs uiteindelijk geen eigen karakter heeft. Dat is iets waar ik gevoelig voor ben, ik houd van verschillen. In het seizoen ben ik iedere dag bezig met mijn ijs en raak daar zo verbonden mee. Ik doe niets zomaar, ik wil het op deze manier. Ik ben er trots op, ik denk er over na, ik twijfel, ik geniet, ik oefen, ik probeer, ik snoep, ik zoek, ik droom, ik ontdek, enzovoort. Ik maak ijs omdat ik diep van binnen gedreven ben om dit te doen en niets anders.