Het klinkt misschien vreemd maar veel ijs wordt naar mijn idee niet ‘echt’ gemaakt. IJswinkels  gebruiken heel vaak kant-en-klare ingrediënten. De industrie kan alles (na)maken, ook mijn ijs. Je kan zelfs kant-en-klare biologische ingrediënten kopen. Instant roomijs- en sorbetijspoeder, water erbij, de juiste hoeveelheid smaak uit een emmertje, mixen, vriezen, klaar! Het is een beetje alsof je bij Ikea een pakket van een kast koopt, deze in elkaar zet en verkoopt als zelfgemaakt.

Hoe ben ik anders en waarom doe ik het op mijn manier? Waarom vindt ik een product van kant-en-klare ingrediënten niet aanvaardbaar?

Ik vindt het meestal niet lekker – te zoet, geen verfijning van smaak – maar ik vind het vooral niet eigen. Ik streef ernaar dat wat ik maak van begin tot einde door mijn handen gaat. In tegenstelling tot de Ikea-kastmaker ben ik de ouderwetse meubelmaker. Ik gebruik onbewerkte grondstoffen om iets te maken. Daarmee wordt het van mij, krijgt het iets van mij. Dit geeft mijn ijs uiteindelijk een eigen karakter. Daar ben ik gevoelig voor, ik houd van verschillen. In het seizoen ben ik iedere dag bezig met mijn ijs en raak daar zo verbonden mee. Ik doe niets zomaar, ik wil het op deze manier. Ik ben er trots op, ik denk er over na, ik twijfel, ik geniet, ik oefen, ik probeer, ik snoep, ik zoek, ik droom, ik ontdek, enzovoort. Ik maak ijs omdat ik diep van binnen gedreven ben om dit te doen en niets anders. Bij andere ijsmakers twijfel ik daar wel eens aan.